Puppies behind bars ( Κουτάβια πίσω από τα σίδερα )

Τα φώτα σβήνουν σε δέκα λεπτά.

Ο ένας μπαίνει στο κελί του και ο άλλος στο κλουβί του - που βρίσκεται μέσα στο κελί του πρώτου. 

Δίνουν ένα εγκάρδιο high five (με δεξί χέρι και δεξί μπροστινό πόδι αντίστοιχα) και πέφτουν για ύπνο. 

Αύριο πρέπει να είναι ξεκούραστοι και σε ετοιμότητα στην τάξη, γιατί είναι η σειρά τους να πουν μάθημα. 

Να δείξουν δηλαδή στον δάσκαλο που έρχεται μία φορά την εβδομάδα από την έξω πόρτα ότι έμαθαν όσες εντολές υπακοής έπρεπε. 

Ξέρουν ήδη 38, τους μένουν άλλες 44, ώσπου να χωριστούν οι δυο τους. Ωσπου να πάψουν να είναι αυτοκόλλητοι 24 ώρες το 24ωρο, ο καταδικασθείς σε ισόβια κάθειρξη και το κουτάβι του. 

Οι πιο ανυποψίαστοι τρό φιμοι φυλακών στις ΗΠΑ εντοπίζονται στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, έχουν υγρή μουσούδα και ουρά που κουνιέται με την πρώτη χαρωπή ευκαιρία που θα δοθεί. 

Πρόκειται για τα 70 από τα 556 λαμπραντόρ του Προγράμματος «Puppies Behind Bars» («Κουτάβια πίσω από τα σίδερα»). Τα υπόλοιπα σκυλιά της ομώνυμης μη κερδοσκοπικής οργάνωσης μετά την «αποφυλάκιση» τους βρίσκονται (εκτός από 34 που κάνουν μετεκπαίδευση) σε διατεταλμένη υπηρεσία, εφαρμόζοντας όσα τους έμαθαν οι έγκλειστοι εκπαιδευτές τους κατά τους 16 μήνες που τα είχαν πρωί-βράδυ υπό την προστασία τους.

Το πρόγραμμα δεν είναι καινούργιο, όπου να 'ναι συμπληρώνονται 12 χρόνια που «τρέχει», διάστημα ικανό για να κριθεί και να ξανακριθεί η αποτελεσματικότητα του. Χωρίς ποτέ να επικριθεί. Ιδίως το πιο πρόσφατο και ευαίσθητο για την αμερικανική, πατριωτική συνείδηση σκέλος του: η προετοιμασία σκύλων που να μπορούν να διευκολύνουν τη διαβίωση βετεράνων του Ιράκ και του Αφγανιστάν με σωματικά ή/και ψυχικά προβλήματα (ακρωτηριασμένα μέλη, κινητική δυσλειτουργία, διαλείψεις, μετατραυματικό στρες κτλ.). Διότι ως το 2006 τα συγκεκριμένα κουτάβια εκπαιδεύονταν για να εργαστούν ως οδηγοί τυφλών - παιδιών κυρίως - ή ατόμων καθηλωμένων σε αναπηρικό καροτσάκι, ως συμπαραστάτες ανάρρωσης ασθενών, καθώς και ως ανιχνευτές εκρηκτικών.

Η Γκλόρια Γκίλμπερτ Στόγκα, πρόεδρος της οργάνωσης, δεν χορταίνει να διηγείται πώς ξεκίνησαν όλα. Πριν από περίπου δύο δεκαετίες εκείνη και ο άνδρας της αποφάσι σαν να δώσουν στέγη σε ένα λαμπραντόρ, τον «Σαΐτα» («Αττονν»), ο οποίος για λόγους υγείας εξαιρέθηκε από την εκπαίδευση που θα τον έκανε οδηγό ατόμων με ειδικές ανάγκες. 

Με αφορμή το νεοαποκτηθέν κατοικίδιο της, η Γκίλμπερτ Στόγκα άρχισε να μελετά την ειδική ανατροφή που χρειάζεται να πάρουν αυτοί οι σκύλοι: μια γενναία επέν δυση μεμονωμένων προσώπων σε χρόνο, κόπο, λατρεία και χρήμα - περίπου 25.000 δολάρια ανά εκπαιδευόμενο σκύλο.
Τα λαμπραντόρ είναι από τη φύση τους κοινωνικά, υπάκουα, συνεννοήσιμα πλάσματα.

Η αρχική ιδέα τού να αναλάβουν κρατούμενοι την εκπαίδευση τέτοιων σκύλων ανήκει σε έναν κτηνίατρο από τη Φλόριδα. Το πρόγραμμα στο οποίο προΐστατο ο δρ Τόμας Λέιν εστίαζε σε σκυλιά-οδηγούς. 
To «Puppies Behind Bars»  αποτέλεσε την εξέλιξη του, αφού εμπλουτίστηκε με περισσότερες «τετράποδες ειδικότητες». Η Πολιτεία δέχτηκε να εφαρμοστεί σε (ως σήμερα) έξι σωφρονιστικά καταστήματα υψίστης ασφαλείας, ανδρικά και γυναικεία, αφού πείστηκε ότι οι έγκλειστοι θα είχαν οφέλη σε πολλά επίπεδα: να γίνουν πιο υπεύθυνοι, να διδαχθούν τι εστί υπομονή, οι «άγριοι» να μαλακώσουν, κάποιοι να βρουν ένα κίνητρο για να γεμίσουν δημιουργικά τις ατελείωτες κενές ώρες τους, άλλοι να αισθανθούν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν κάτι καλό για την κοινωνία την οποία κάποτε έβλαψαν. Μεγάλα λόγια. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, όχι ψεύτικα.

Από το 1997 που πήρε σάρκα και οστά το ευγενές όραμα της Γκίλμπερτ Στόγκα, η οποία είχε «βροντήξει» μια νεοϋορκέζικη καριέρα αξιώσεων - ως ανώτερη διοικητική υπάλληλος - για χάρη του, δεκάδες βαρυποινίτες και των δύο φύλων έχουν να λένε για την ευεργετική επίδραση ενός κουταβιού στην καθημερινότητα

Εχει περάσει πολύς καιρός από την τελευ ταία φορά που του έβαλε τις φωνές, αλλά εξακολουθεί να έχει τύψεις. Διότι λίγο ακόμη και θα είχε σηκώσει το πόδι του να το στείλει στην άλλη γωνία. Αλλά δεν το έκανε. Και νευριάζει με τον εαυτό του που δεν του έχει φύγει από το μυαλό το σκηνικό. Και νευριάζει και με εκείνο που ούτε για μια στιγμή δεν του το χρέωσε. Αντίθετα, πήγε αμέσως σουρνάμενο κοντά του, με την ουρά κάτω από τα σκέλια, για να του δείξει πόσο λυπάται που του έφυγαν πάλι τα τσίσα του σε λάθος μέρος. Βρήκε το αναθεματισμένο να εξαντλήσει όλη την κουταβίσια αφοσίωση του σε αυτόν που εκτίει ποινή για ληστεία μετά φόνου. Με τους τραμπούκους στη διπλανή πτέρυγα να τους φωνάζουν «η σκυλονταντά και το ψοφίμι της» και να λένε χυδαιότητες.

Μακρόστενο κελί, λίγα προσωπικά αντικείμενα, μία αφίσα γυμνής γυναίκας στον τοίχο. Και από κάτω ο χώρος που προορίζεται για τον καινούργιο συγκάτοικο. Γένους θηλυκού φημολογείται, παρ' ότι εδώ κατοικούν απο κλειστικά άνδρες. Ξυρισμένα μαλλιά, χοντρή αλυσίδα στον λαιμό, τατουάζ, χαμόγελο ουδέν. Απλώνει τα χέρια για να παραλάβει μια χνουδωτή ύπαρξη ηλικίας οκτώ εβδομάδων. Για τους επόμενους 16 μήνες θα πηγαίνουν παντού μαζί. Με εξαίρεση μερικά Σαββατοκύ ριακα, οπότε η συγκάτοικος θα είναι εξοδούχος. Θα φιλοξενείται οε αληθινά σπίτια για να εξοικειωθεί με τους ήχους της «αληθινής» ζωής. Διότι πώς αλλιώς μετά την «αποφυλάκιση» δεν θα τρέμει από τον φόβο της κάθε φορά που ένα κουδούνι εξώπορτας χτυπά, μια χύτρα σφυρίζει ή το λεωφορείο φρενάρει απότομα; Οχι, δεν θα πρέπει να φοβάται τέ τοια πράγματα, αν πρόκειται να βοηθά τον άν θρωπο με τον οποίο θα τη βρουν συμβατή για να περάσει μαζί του την υπόλοιπη ζωή της.

Μερικοί κρατούμενοι λένε ότι η φροντίδα  των σκύλων τους έχει βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι γονείς.

‘Μαζί τους έμαθα να κάνω υπομονή και να έχω περισσότερη κατανόηση.Είδα ότι αυτό τελικά μεταφέρθηκε και στην σχέση μου με τον γιο μου ‘λέει κρατούμενη της φυλακής Fishkill που συμμετείχε στο πρόγραμμα.

«Ο χώρος της φυλακής είναι ένας πολύ απρόσωπος χώρος. « λέει ο Don κρατούμενος επίσης της φυλακής Fishkill

«Ασχημα συναισθήματα σε καθηλώνουν στην αδράνεια..

Η κατοχή ενός σκύλου και η συμβίωση μαζί του στο κελί σε κάνει να νοιώθεις πωςέχεις κάποιον να νοιάζεται για σένα….. που σου δίνει την φιλία του ….... σ’αγαπά ακριβώς για αυτό που είσαι

H Keica W. λέει:  η σκληρή δουλειά είναι η ανταμοιβή μου.  Ο εκπαίδευση αυτών των ζώων ικανοποιεί την επιθυμία μου να κάνω κάτι καλό.Οι κρατούμενοι έχουν  συνήθως τόσα πολλά άσχημα συναισθήματα για τον εαυτό τους. Με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό, έχουμε  την ευκαιρία ν’αλλάξουμε μερικά απ’αυτά.

Αρχικά, οι υπάλληλοι των φυλακών ήταν μεταξύ των ισχυρότερων αντιπάλων του προγράμματος.

Εξέφρασαν μάλιστα την ανησυχία για την ασφάλεια των σκύλων και ανησυχούσαν αν οι κρατούμενοι θα μπορούσαν να δείξουν την αγάπη τους και να τα εκπαιδεύσουν στην πειθαρχία.

Τελικά σήμερα στις φυλακές  που εφαρμόζεται το πρόγραμμα έχει βελτιωθεί σημαντικά η σχέση υπαλλήλων –κρατουμένων

Αλλά και οι ίδιοι οι υπάλληλοι αισθάνονται καλύτερα και περισσότερο χαρούμενοι στο σκληρό χώρο της εργασίας τους περιτριγυρισμένοι από τα χαριτωμένα κουτάβια.

.Τη μισή του ζωή έχει περάσει στη φυλακή Fishkill της Πολιτείας της Νέας Υόρ κης ο 33χρονος Ρομπέρτο. Επίσης για φόνο δεύτερου βαθμού. Το λαμπραντόρ που ανέθρεψε δεν είναι πια μαζί του. «Η πρώτη νύχτα χωρίς τη Φράνκι δεν περνούσε με τίποτε» λέει.
Σήμερα την περιμένει στο επισκεπτήριο, θα τη φέρει ο νέος της «μπαμπάς», ο Αλεν Χιλ, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ. Αυτός και η σύζυγος του δεν σταματούν να μιλάνε για το καλό που τους έχει κάνει το συγκεκριμέ νο ζώο. «Μου έδωσε την ανεξαρτησία μου, να κυκλοφορώ μόνος μου ξανά έπειτα από ενάμιση χρόνο, ενώ με βοηθά και με τους εφιάλτες» λέει ο λοχίας. Για να συμπληρώ σει η σύζυγος: «Η Φράνκι έφερε πίσω στους γιους μου τον μπαμπά τους». 
Η Φράνκι τα ακούει βερεσέ όλα αυτά. 
Εχει ήδη εντοπίσει από μακριά τον Ρομπέρτο και τώρα τρέχει με όλη της τη φούρια προς αυτόν

H Αθηνά, ο Μωυσής, η Τριανταφυλλίτσα, ο Αττικός και ο Ευγένιος βρίσκονται ακόμη πίσω από τα κάγκελα. Προαυλίζονται δις ημερησίως, κάθονται (δίπλα) στο θρανίο και αισθάνονται τα βλέφαρα τους να βαραίνουν αβάσταχτα πέντε λεπτά προτού σβήσουν τα φώτα. 
Φτάνει ο «άνθρωπος» τους να είναι μέσα στο οσφρητικό τους πεδίο. 

Στο κουταβίσιο παρόν δεν υπάρχουν εγκληματίες και υποδειγματικοί πολίτες.

Μόνο άνθρωποι με καλές προθέσεις 

-αν χαιδεύουν κιόλας πίσω απ'τα αυτιά,ακόμα καλύτερα!!-

ΠΗΓΕΣ : 

 http://www.abc4dogs.gr/index.htmΡανιώ Νιζαμίδη
 http://www.puppiesbehindbars.com

 http://myhero.com/go/hero.asp?hero=puppiesbb