Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Πρωτοχρονιάτικη Μουσική Εκδήλωση


Με πολύ μεγαλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο κατάστημά μας πρωτοχρονιάτικη  γιορτή  με την βοήθεια μουσικού συγκροτήματος μαθητών των εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα και των υπευθύνων του Σ.Δ.Ε. της φυλακής μας .
Στην εκδήλωση συμμετείχαν όλες οι κρατούμενες ,τα παιδιά κατάφεραν με  την ζωντάνια τους να μας ξεσηκώσουν για τα καλά , σύντομα το κέφι απογειώθηκε και η γιορτή εξελίχθηκε σ'ενα ξέφρενο πάρτυ 
Τους ευχαριστούμε θερμά για την ευαισθησία και την πρωτοβουλία τους



Παρακάτω η ευχαριστήρια επιστολή προς τα παιδιά

Για τους μαθητές των εκπαιδευτηρίων Κωστέα- Γείτονα, ολόψυχες ευχές από τις μαθήτριες του Σ.Δ.Ε. Ελεώνα Θηβών, τους καθηγητές και τον κ. Κλήμη, που χωρίς εκείνον εμείς δε θα είχαμε την τιμή και τη χαρά, να γίνει αυτή η συνάντηση και να μας υπενθυμίσετε ότι τελικά υπάρχει ακόμα ανθρωπιά.
Σας ευχαριστούμε για τη ξεχωριστή γιορτή, μοναδική εμπειρία και το άγγιγμα συναισθημάτων που μας προκαλέσατε. Από την πρώτη στιγμή αισθανθήκαμε μαζί σας φιλικά και αυτή η αλληλοσυμπλήρωση που είχατε μεταξύ σας σαν ομάδα , έδωσε σε μας το βήμα να ενταχθούμε στη δική σας παρέα. Γιατί τη ζωή τη διέπουν οι μικρές χαρές. Τα μικροπράγματα αποκαλύπτουν τη ψυχή, εκθέτουν τη νοοτροπία, απεικονίζουν τη συμπεριφορά, ζωντανεύουν την επιθυμία, φανερώνουν τον χαρακτήρα. Και εμείς μάθαμε μέσα από το δικό μας μονοπάτι η κάθε μια να ξεχωρίζουμε αυτά τα απλά αλλά πολύτιμα πράγματα συναντώντας έτσι την άλλη όψη της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Αυτής που έχει μέσα της το άπειρο των επιλογών, γνωστών και άγνωστων, με έγχρωμα σχέδια, δηλώνοντας έτσι ότι η αρχή ξεκινάει από ένα τέλος, ο πρόλογος από έναν τελειωμένο επίλογο, η ελπίδα από την απογοήτευση και η ευτυχία από μια περαστική αποτυχία. Έτσι, το επόμενο βήμα είναι η πεποίθηση που εξελίσσεται μέσα από την αποφασιστικότητα.
Πρώτα απ’ όλα το οφείλουμε στον εαυτό μας και έπειτα σε όλους εκείνους που δεν πίστεψαν ποτέ σ’ εμάς και στο τι μπορούμε να καταφέρουμε. Τους χρωστάμε ό,τι κάνουμε για να τους διαψεύσουμε.
Σε σας το μόνο που θα ευχηθούμε είναι να κυνηγάτε τα όνειρά σας, ακόμη κι όταν όλοι πιστεύουν πως είναι αδύνατον να τα προσεγγίσετε. Έχετε δικαίωμα να κρατήσετε ό,τι νομίζετε πως σας ταιριάζει και να θυμάστε: τολμήστε και ζήστε τη δική σας ΖΩΗ!
Καλή Χρονιά!
Υπεύθυνη Βιβλιοθήκης ΣΔΕ
Σ.Α.
    

1 σχόλιο:

ΟΣΑ ΠΑΝΕ ΚΙ ΟΣΑ ΕΡΘΟΥΝΕ είπε...

Καλή δύναμη και καλό υπόλοιπο σε όλες Σας. Θα ήθελα να σας αφιερώσω το παρακάτω τραγούδι...
ΤΟ ΑΕΡΙΚΟ
Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά