Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο Κ.Κ.Γ.Ε.Θ. (2)

Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποιες απ'τις ταινίες που επιλέξαμε να προβληθούν στα πλαίσια της συμμετοχής του καταστήματός μας στις περιφερειακές εκδηλώσεις του 13ου Φεστιβαλ ντοκιμαντέρ Θεσ/νικης.

Μόνο οι λέξεις συνεχίζουν / Καλλιόπη Λεγάκη


 

Το χειμώνα του 2010, στο μπαρ «Dasein», στα Εξάρχεια, ξεκίνησε το πρότζεκτ The Confession Session. Εμπνευστής του ο Άλκης Γούναρης, που κάλεσε 52 θαμώνες του μπαρ για να εξομολογηθούν προσωπικές τους ιστορίες. Οι ιστορίες αυτές πέρασαν στο διαδίκτυο και ταυτόχρονα έγιναν υλικό γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ. Μπροστά στο φακό, οι λέξεις, οι φράσεις και τελικά τα ίδια τα πρόσωπα αποκτούν μια άλλη βαρύτητα. Κι αυτό γιατί αποκαλύπτονται συναισθήματα, σκέψεις, αναζητήσεις και αποφάσεις καθοριστικές για τον καθένα τους. Καταγράφοντας τις εξομολογήσεις των ανθρώπων, χαρτογραφούμε τον εσωτερικό τους κόσμο, έναν κόσμο λησμονημένο μέσα στο πολύβουο και το άξενο των σημερινών πόλεων.

Άξιζα 50 πρόβατα / Νίμα Σαρβεστάνι



Η νεαρή Αφγανή Σαμπερέ ήταν δέκα χρόνων όταν την πούλησαν σ’ έναν 55χρονο Ταλιμπάν που την κακοποιούσε. Τώρα, στα δεκάξι της και με τη βοήθεια ενός κέντρου υποστήριξης γυναικών, προσπαθεί να διεκδικήσει την ελευθερία της. Αλλά η 11χρονη θετή αδελφή της, Φαρζανέ, επίσης κινδυνεύει, μια που η οικογένεια έχει αποφασίσει να την πουλήσει για να πληρώσει τα χρέη της. Όταν δοθεί το αντίτιμο 50 προβάτων, ο αγοραστής θα έρθει να πάρει τη Φαρζανέ.


Kuluhiro: Ελπίδα / Γιώργος Γεωργόπουλος



Δύο διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό της Κένυας. Σαράντα Έλληνες εθελοντές συναντούν τους Κουλουχίρο, μια ομάδα φτωχών οροθετικών που ζουν περιθωριοποιημένοι. Οι ιστορίες τους πολλές, και κάθε μία ένα μικρό ηλεκτροσόκ.
Το Δεκέμβριο του 2010, σαράντα εθελοντές της ActionAid από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη αποφασίζουν να αγνοήσουν την οικονομική κρίση και ξεκινούν ένα μακρινό ταξίδι για να ανακαλύψουν γιατί Κουλουχίρο σημαίνει Ελπίδα. Η ταινία προβάλλεται στα πλαίσια της ανακήρυξης του 2011 ως Ευρωπαϊκού Έτους Εθελοντισμού.


Αφηγήσεις άλλων γυναικών / Μαρία Πεσλή 2010




Το Αφηγήσεις άλλων γυναικών είναι ένα συλλογικό δημιουργικό ντοκιμαντέρ. Μία περιήγηση στις άγνωστες και αφανείς όψεις της ζωής τριών γυναικών που ζουν τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα: της Αφερντίτα Τσάκο και της Μανιόλα Μίλα από την Αλβανία, και της Σβετλάνα Μπλαχίνα από τη Λευκορωσία. Ένα όνομα, μια δουλειά, μια οικογενειακή γιορτή, μια βόλτα στο κέντρο της πόλης αποκτούν συμβολικό νόημα και γίνονται η αφορμή για πιο προσωπικές, μύχιες σκέψεις και συναισθήματα. Μιλούν για τη μετανάστευση, την ξενότητα, τη ρευστότητα των ταυτοτήτων και την αίσθηση του να είσαι ένας «άλλος», ένας «ξένος». Οι αφηγήσεις τους ωστόσο αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί πλαισιώνονται από εικόνες που γύρισαν οι ίδιες, μια πρακτική εμπνευσμένη από την παράδοση του συμμετοχικού βίντεο που γενικότερα ενθάρρυνε μια πιο ενεργή και προσωπική κατάθεσή τους στο έργο – ένα έργο που αναμφίβολα δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την αφοσίωση, την αμοιβαία κατανόηση κι εμπιστοσύνη μεταξύ όλων των γυναικών της δημιουργικής ομάδας.

Γυναίκες στο μικρό Παρίσι / Κυριακή Μάλαμα



Οι τσιγγάνες στον Δενδροπόταμο αντικρίζουν με καχυποψία την κάμερα και συνήθως αρνούνται να εκτεθούν στο φακό. Αν όμως δεχτούν, παραδίνονται αυθόρμητα και εκφράζονται χωρίς αναστολές. Η κάμερα της ΕΤ3 περιπλανήθηκε στη γειτονιά αυτή, στη νοτιοδυτική άκρη της Θεσσαλονίκης, και κατέγραψε εικόνες της καθημερινής ζωής στους δρόμους και στις αυλές, στο κομμωτήριο και στο μπακάλικο, καθώς και κουβέντες γυναικών για τη ζωή τους και τις παραδόσεις των Ρομά εκεί.

26.2 The Road to Here / Λευτέρης Φυλακτός



Η ζωή έχει πολλά κοινά μ’ ένα μαραθώνιο δρόμο. Και μια μεγάλη διαφορά. Στη ζωή δεν υπάρχει τερματισμός. Μόνο δρόμος. Η Mπέκυ είναι 50 ετών, έχει διδακτορικό στην ψυχολογία, είναι αθλήτρια, μαραθωνοδρόμος και θύμα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Στην εφηβεία της έχασε την ακοή της και την επανέκτησε μόλις το 2008, οπότε και τοποθέτησε με επιτυχία κοχλιακά εμφυτεύματα. Η Mπέκυ το 2009 έτρεξε την διαδρομή του Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών.

Η ηχώ του χρόνου / Πάνος Κέκας





Ο σκηνοθέτης Πάνος Κέκας παρακολουθεί και καταγράφει την ενδιαφέρουσα και συναρπαστική πορεία του παγκόσμια γνωστού Ιρλανδού μουσικού και συνθέτη Ρος Ντέιλι στους δρόμους της «Τροπικής μουσικής». Ο Ρος Ντέιλι ζει τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Κρήτη αλλά παραμένει πάντα ένας ακούραστος ιχνηλάτης νέων μουσικών δρόμων.

Welcome to Europe / Στέλιος Κούλογλου


Ένας καταυλισμός προσφύγων στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν, φτιαγμένος από χαρτόκουτα και γεμάτος ιστορίες ανθρώπων που έχουν βασανιστεί από την αστυνομία. Μια φυλακή στην Ιορδανία με κελιά που ενώ είναι φτιαγμένα για πέντε ανθρώπους χωρούν εκατό φυλακισμένους, κρεμασμένους στα κάγκελα. Ένας ακόμη αυτοσχέδιος καταυλισμός σε ένα δάσος στην Κένυα, γεμάτος εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Ένας ομαδικός τάφος στη Βοσνία Ερζεγοβίνη και ένας ιμάμης που προσεύχεται για τις ψυχές τους. Μόνο που οι εικόνες, μαθαίνουμε στο τέλος της ταινίας, δεν λένε την αλήθεια. Όλες οι σκηνές προέρχονται από κέντρα κράτησης και τενεκεδουπόλεις μεταναστών στην Ελλάδα. Οι ελληνικές αρχές αδυνατούν να διαχειριστούν το κύμα των χιλιάδων μεταναστών και η υπόλοιπη Ευρώπη αδιαφορεί. Όσο για τον ιμάμη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, δεν πρόκειται παρά για έναν Έλληνα ιμάμη που προσεύχεται μπροστά σε έναν υπαρκτό ομαδικό τάφο: των μεταναστών που έχασαν τη ζωή τους στο ποταμό Έβρο, προσπαθώντας να περάσουν από τη Τουρκία στην Ελλάδα...


Δεν υπάρχουν σχόλια: