Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Γράμμα στην "Αφετηρία"


 
Με αφορμή την ανάρτησή μας "ΑΦΕΤΗΡΙΑ" δημοσιεύουμε (με την έγκρισή της ) επιστολή κρατουμένης μας ,που μας  εμπιστεύθηκε να παραδώσουμε στα παιδιά του Αυλώνα μετά την παράσταση .


"Είμαι κι εγω μία από τις πολλές συγκρατούμενές σας ,που με την ερμηνεία σας  καταφέρατε να αγγίξετε τους σκοτεινούς διαδρόμους μέσα μας .Εκεί που η θλίψη και η μοναξιά περιπλανιέται παρέα με το γκρίζο.
Στη ζωή μου έχω πατρακολουθήσει πολλές παραστάσεις από τεράστια μαρμάρινα κτίρια με άνετες πολυθρόνες μέχρι μουχλιασμένες αποθήκες.
Δεν λέω ... υπέροχες ερμηνείες ,πλούσια σκηνικά και κουστούμια,τεράστιες υπερπαραγωγές. καταξιωμένοι ηθοποιοί !!
Κι όμως!
Μέχρι σήμερα ποτέ δεν είχα δει παράσταση να είναι φορτωμένη με τόσα αληθινά συναισθήματα .
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο κατόρθωμά σας είναι ότι μ'εναν τόσο και απλό και μαγικό τρόπο, όχι νόνο μας πήγατε ένα ταξίδι στο δικό σας κόσμο ,αλλά μας δςίξατε μια πραγματικότητα προλήψεων και προκαταλήψεων της κοινωνίας που μας στέρησε την ελευθερία του σώματος ,αφού την ψυχή  κανείς δεν μπορεί να την φυλακίσει ,αν εμείς οι ίδιοι δεν το θελήσουμε .
Και να είστε σίγουροι ότι όσο υπάρχουν παραστάσεις σαν την δική σας , η ψυχή θα παραμένει ελεύθερη.
Σας δίνω ειλικρινά συγχαρητήρια για την υπέροχη προσπάθειά σας και για την δύναμη που βρίσκετε να κάνετε τον χρόνο σύμμαχό σας για ένα καλύτερο και πιό φωτεινό και ποιοτικό μέλλον .
Σας ευχαριστώ και εύχομαι σύντομα ελεύθεροι! "
G.T.

Δεν υπάρχουν σχόλια: