Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .


Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Απ'τα παιδια του "ΑΦΕΤΗΡΙΑ"



Γεννήθηκα χωρίς να θέλω.
Γιατί να μην ζω όπως θέλα
Θα πεθάνω χωρίς να θέλω
Να ζήσω Θέλω!
                                            Δημήτρης Κ.
**************

Τα σύνορα χωρίζουν κράτη 
Οχι τους ανθρωπους 
                                               Τζόσεφ Μ.
****************

Το σχολείο μου δίνει την δύναμη  που χρειαζομαι 
μέσα στην φυλακή κι έξω στην κοινωνία 
                                                                    Τζειβαντιν Χ
****************

Ελευθερία είναι το στέμμα στο κεφάλι του ανθρώπου.
Μόνο ο φυλακισμένος το ξέρει αυτό 
                                                                          Σερκάν Α.
********* ********

Η πραγματική φυλακή είναι μέσα 
στο μυαλό των ανθρώπων .
                                                                     Μαρίνος Κ.
*****************

Θέλω μόνο μια φορά να γυρίσω στην πατρίδα μου 
και να φιλήσω την μητέρα μου.
Μόνο μια φορά.
                                                            Ζαιντ Μ.
****************

Δεν είμαστε αριθμοί.
Είμαστε άνθρωποι.
Με ονοματα και πατρίδες.
                                                                 Νιρφάν Μ.
****************

Εκανα ένα λάθος.
Ολοι κάνουμε λάθη.
Θέλω νάρχίσω απ'την αρχή.
                                                               Αρίφ Ε.
*****************

Δεν θα γυρίσω να τιμωρήσω αυτόν που μ'έσπρωξε.
Θα γυρίσω να με δει ότι δεν έπεσα 
                                                                    Γκούλιτ Α.


.  .  .  .  .  .  .  .  .  .           
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)