Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά στο Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.


Τούτες οι μέρες είναι δύσκολες στη φυλακή.
Θες τα κάγκελα,θες οι γκρίζοι τοίχοι,θες τ'αγαπημένα πρόσωπα που είναι μακριά...
Το χαρούμενο κλίμα των γιορτών εδω είναι βαρύ....ασήκωτο...
Οι εικόνες της γιορτής μακρινές κι οι ώρες σέρνονται  αργά ... βασανιστικά

Αυτή τη φορά είπαμε να μην σταθούμε στα δέντρα και στις μπάλες  που παραδοσιακά στολίζουν τους διαδρόμους και τους κοινόχρηστους χώρους.
Πολύχρωμα ,γυαλιστερά χαρτιά,κορδέλες ,χάντρες και πούλιες, προσφορές από φίλους εθελοντές
βγήκαν από την αποθήκη και γέμισαν τις πτέρυγες.
Το εγχείρημα δύσκολο, με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Ποιός να 'χει τώρα  κέφι για κατασκευές και γιορτινά στολίδια.
Κι όμως . Η ψυχή έχει ανάγκη να ξεχαστεί και να ονειρευτεί.
Οι ομάδες των γυναικών στήθηκαν γρήγορα και με μοναδικά  όπλα χαρτιά, κόλες,ψαλιδάκια και μπόλικη φαντασία η χαρά της γιορτής πλημμύρισε τις πτέρυγες.
Οι ζωγραφισμένοι τοίχοι απόκτησαν ζωή .Τα φίλτρα της καφετιέρας έγιναν χαρούμενα αγγελάκια κι η τσιμεντένια κολώνα μεταμορφώθηκε σε δεντράκι  των ευχών
Τα γκρίζα κάγκελα χρωματίστηκαν με πράσινες γιρλάντες,κόκκινους φιόγκους κι ασημένια αστεράκια.
Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής έκανε κι εδω το θαύμα της.

Καλή Πρωτοχρονιά!



Δεν υπάρχουν σχόλια: