Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .

Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

"Οταν η ψυχή φτερουγίζει ελεύθερη"

   

Αναδημοσιεύουμε από την Ελευθεροτυπία 
 συνέντευξη φοιτήτριας του καταστήματός μας προς τον δημοσιογράφο κ. Γιώργο Κιούση

- Πόσων χρόνων είσαι Ματίνα;
«Γεννήθηκα πριν από 38 χρόνια στην Αθήνα».

 Πόσο δύσκολο ήταν να τα καταφέρεις;
«Η είσοδος σε ΑΕΙ ήταν από παλαιότερα όνειρό μου. Ετσι το Μάιο του 2011, αφού παρακολούθησα μαθήματα στα πλαίσια του προγράμματος "Κατ' ιδίαν Διδαχθέντων" που λειτουργεί στο Κατάστημα Κράτησης, αποφάσισα να δώσω Πανελλήνιες Εξετάσεις. Η προετοιμασία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2011 με λίγες ώρες μαθημάτων, πολλή θέληση από πλευράς μου και πολλή υποστήριξη από τους καθηγητές μου και τον τότε διευθυντή του ΣΔΕ. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα είχαν να κάνουν με τα χρονικά πλαίσια προετοιμασίας που ήταν περίπου 3,5 μήνες. Φυσικά, δεν αρκούσαν για να καλύψω την ύλη σε μαθήματα όπως τα Λατινικά και τα Αρχαία».

- Πότε μπήκες στη σχολή;
«Οταν τον Σεπτέμβριο του 2011 έμαθα ότι είχα περάσει στο τμήμα Πολιτιστικής Επικοινωνίας και Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, η χαρά μου ήταν μεγάλη και με τον καιρό γινόταν ακόμα μεγαλύτερη καθώς έβλεπα ένα καινούργιο κόσμο να ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Από τότε αντιμετωπίζω τις σπουδές σαν μια πρόκληση, σαν ένα κομμάτι που πρέπει να κατακτήσω. Αλλωστε, πιστεύω πλέον πως μόνο μέσα από τις δυσκολίες μαθαίνει κανείς να παλεύει για να φθάσει εκεί που επιθυμεί».

- Σε ποιο έτος σπουδών είσαι;
«Βρίσκομαι πλέον στο δεύτερο έτος σπουδών και παρ' όλο που είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα, με ενδιαφέρουν περισσότερο μαθήματα που σχετίζονται με τη Θεωρία του Πολιτισμού, την Ιστορία της Τέχνης και την Πολιτιστική Επικοινωνία, δηλαδή αυτά που σχετίζονται περισσότερο με τη Μουσειολογία».

- Πώς δίνεις εξετάσεις;
«Οσον αφορά στις εξετάσεις, διεξάγονται κανονικά μέσα στα πλαίσια που ορίζει το πανεπιστήμιο για τις εξεταστικές, με τη διαφορά ότι αντί να πηγαίνω εγώ στη σχολή, έρχονται κάποιοι από τους καθηγητές εδώ μαζί με τα θέματα».

- Διαδίκτυο χρησιμοποιείς;
«Χρησιμοποιώ, διότι για τη συγκέντρωση της απαιτούμενης ύλης, όπως η προμήθεια των συγγραμμάτων, είναι απαραίτητο το Διαδίκτυο. Επίσης χρησιμεύει στην επικοινωνία με τους καθηγητές και στη συγκέντρωση της ύλης για τις εργασίες. Βέβαια, όλα αυτά δύσκολα καλύπτουν το κενό που δημιουργείται από την έλλειψη παρακολούθησης μαθημάτων και διαλέξεων, γεγονός που καθιστά τη φοίτηση υπό συνθήκες κράτησης ελλιπή σε πρακτικό επίπεδο και μοναχική σε ψυχολογικό».

- Βρίσκεις χρόνο να διαβάζεις;
«Χρόνος για μελέτη υπάρχει αρκετός και χώρος μού χορηγείται κατόπιν αιτήσεως πριν από κάθε εξεταστική. Στα δωμάτια είμαστε περίπου δώδεκα άτομα, οπότε είναι ακατάλληλα για μελέτη. Νομίζω πως το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να αντιμετωπίσει κανείς την κακή ψυχολογία που δημιουργεί ο εγκλεισμός και το άγχος που προκαλούν οι διάφορες νομικές εκκρεμότητες».

- Κάτι υπέροχο που διάβασες και θέλεις να μοιραστείς με τους αναγνώστες της «Ε»;
«Κάτι που διάβασα -στα πλαίσια των σπουδών μου- και μου έκανε εντύπωση είναι μία φράση του Witgenstein "Για ό,τι δεν μπορεί να μιλήσει κανείς πρέπει να σωπαίνει"...».

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...


Οταν αυτη η ψυχη
βρισκεται αδικα πισω απο σιδερα και μεσα σε ντουβαρια...