Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .
Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.
Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .
Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.- Κ.Α.Τ.Κ..Ε.Θ. : 3 - 2
Oπως έχουμε αναφέρει κι ΕΔΩ στο προαύλιο του Τμήματος Ανηλίκων κατασκευάστηκε πρόσφατα γήπεδο βόλλευ-μπάσκετ με την χορηγία της Μ.Κ.Ο. "Panos4Life" .
Πρίν λίγες ημέρες έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου με την
διοργάνωση αγώνα βόλλευ μεταξύ ομάδας κοριτσιών του καταστήματός μας
και ομάδας κοριτσιών κρατουμένων - μελών της θεραπευτικής κοινότητας του
Κ.Α.Τ.Κ.Ε.Θ.
Την προπόνηση -προετοιμασία των ομάδων είχε αναλάβει η Κοινωνική Λειτουργός και βολλευμπολίστρια Βούλα Κ., η οποία ανέλαβε τελικά και καθήκοντα διαιτητή!
Στον αγώνα είχαν κληθεί και τον παρακολούθησαν και εκπρόσωποι της
"Panos4Life" .
Τα κορίτσια αγωνίστηκαν με δύναμη και πάθος και ο αγώνας τελικά έληξε με σκορ 3-2 υπέρ της ομάδας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Ευχαριστούμε!
Η Εκθεση τελείωσε....
Τα φώτα έσβησαν...
Τα λιγοστά έργα που απόμειναν στα ράφια και στους τοίχους τυλίχτηκαν ξανά κι επέστρεψαν στην φυλακή.
Μέχρι την επόμενη έκθεση!
Πραγματικά ανέλπιστη υπήρξε η ανταπόκριση του κόσμου.
Τα ενθουσιώδη σχόλια των επισκεπτών μας γέμισαν όλους χαρά.
Παράλληλα και οι ευχές όλων η έκθεση να επαναληφθεί και καθιερωθεί στα πολιτιστικα δρώμενα της πόλης,
Τα κορίτσια έκαναν το πρώτο τους δειλό βήμα προς τα έξω κι εσείς είδατε τις ντροπαλές τους φιγούρες πίσω απ΄ τη μισάνοιχτη πόρτα.
Ελπίζουμε κι ευχόμαστε αυτό να ήταν μόνο η αρχή.
Οι κρατούμενες και το προσωπικό ευχαριστούν από καρδιάς όλους αυτούς που με οποιοδήποτε τρόπο συνέβαλαν τόσο στην πραγματοπόιηση της έκθεσης ,όσο και στην επιτυχία της.
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Η Εκθεση ξεκίνησε
Εδω Θα δείτε τα έργα μας.
Όταν πριν 2 χρόνια και λίγους μήνες φτάναμε στον Ελεώνα και προσπαθούσαμε
μέσα σε εκατοντάδες δυσκολίες και προβλήματα να στήσουμε αυτή την υπηρεσία που
λέγεται "φυλακή γυναικών",ποτέ δεν φανταζόμαστε πως μέσα σε τόσο λίγο χρόνο θα
φθάναμε στην παρουσίαση αυτής της έκθεσης μέσα στην πόλη της θήβας.,
Η όποια
αρνητική στάση,επιφυλακτικότητα και δυσπιστία που αντιμετωπίσαμε αρχικά από υπηρεσίες,φορείς και ιδιώτες έχει πλέον αρθεί
Καταλυτικό ρόλο σ’αυτό πιστεύουμε πως έπαιξε η συνδρομή του σεβ.Μητροπολίτη Θηβών & Λεβαδείας κ.Γεώργιου.
Πραγματικά ήταν ό πρώτος που ήρθε και μας έσφιξε το
χέρι ,στάθηκε δίπλα μας και κατάφερε με τον σεμνό του λόγο και το έργο του να
μας φέρει κοντά στην τοπική κοινωνία
Ενας άλλος άνθρωπος που επίσης μας βοήθησε σημαντικά στην επικοινωνία
και την ενσωμάτωση με την ευρύτερη κοινωνία της Βοιωτίας είναι ο
Διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, που λειτουργεί στο κατάστημά
μας, κ.Κλήμης Πυρουνακης.
Με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες που επικρατούν και τις
δυσκολίες που περνά η χώρα μας θα ήταν αδύνατο για μας να οργανώσουμε και να παρουσιάσουμε μια τέτοια έκθεση ..
Κι όμως, με την αμέριστη συμβολή φορέων και ιδιωτών ,μα κυρίως ανθρώπων που έβαλαν την
ψυχή τους στην προσπάθειά μας αυτή , η έκθεση αυτή είναι γεγονός, χωρίς να έχουν επιβαρυνθεί ούτε με ένα ευρώ τα δημόσια
οικονομικά μας
Εκτός από τον Δήμο της Θήβας,που μας παραχώρησε την αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου ,η Χ.Ε.Ν. Θήβας ανέλαβε όχι μόνον όλα τα λειτουργικά έξοδα (αφίσες,προσκλήσεις, μπουφέ κ.λ.π)
αλλά και την υποστήριξη της έκθεσης σε ανθρώπινο δυναμικό ,με την καθημερινή παρουσία των μελών της στον χώρο για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.
Ο κ. Α. Σαμιώτης ,μέλος του Συλλόγου Μικρασιατών Θήβας, μας πρόσφερε τις ραφιέρες προβολής των έργων.
Ο κ. Τάκης Τσελούδης την ηλεκτρονική επεξεργασία της αφίσας μας.
Ο κ. Κώστας Αγγέλου ,εικαστικός και μέλος της κριτικής μας επιτροπής , την ανάρτηση και προβολή των έργων..
Ο κ. Γιάννης Βλαχάκης , φωτογράφος ,την φωτογράφιση των έργων
και τέλος ο κ.Κλήμης Πυρουνακης, Δ/ντής του Σ.Δ.Ε , που μαζί με το προσωπικό του σχολείου μας πρόσφερε αμέριστη βοήθεια στο στήσιμο και την προβολή της έκθεσης.
Ο Κ. Πυρουνακης, ο Κ.Αγγέλου και η Q.L. μαθήτρια του εργαστηρίου ,που
βρέθηκε κοντά μας με τακτική άδεια ,που της χορήγησε το Συμβούλιο Φυλακής,για
το λόγο αυτό
|
Σε προηγούμενη ανάρτησή μας παρουσιάσαμε τα μέλη της επιτροπής βράβευσης,που προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς καθώς και τους χορηγούς των βραβείων.
Την ημερα των εγκαινίων απονεμείθηκαν και τα 16 χρηματικά βραβεία - 5 βραβεία των 500 ευρώ το καθένα και 11 βραβεία των 200 ευρώ,
Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πραγματικά συγκινητική.Δεκάδες
άνθρωποι επισκέπτονται καθημερινά την έκθεση και αγοράζουν τα έργα των
κοριτσιών.
Οπως μάλιστα πληροφορηθήκαμε σχολεία της περιοχής σχεδιάζουν την επίσκεψη των μαθητών τους
στην έκθεσή μας.Τους συγχαίρουμε και τους ευχαριστούμε!
Σημαντική βοήθεια στην δημοσιοποίηση της έκθεσης είχαμε από όλα τα τοπικά ΜΜΕ , από πολλά blogs, βοιωτικά και μή ,ηλεκτρονικές εφημερίδες ,κ.λ.π.
Ο τηλεοπτικός σταθμός Star Kεντρικής Eλλάδος ανέλαβe χορηγός επικοινωνίας της έκθεσης και πρόκειται να παρουσιάσει ένα δίωρο πρόγραμμα -αφιέρωμα στην έκθεση και στις δράσεις μας.
Επίσης οι δημοσιογράφοι Σταύρος Κούλογλου και Μαρία Ψαρά πρόκειται να παρουσιάσουν στην εκπομπή της ΝΕΤ "Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα¨" ένα ανάλογο αφιέρωμα .
Τους ευχαριστούμε όλους θερμά!
Με την έκθεση αυτή θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα ότι οι φυλακές δεν πρέπει και δεν
είναι τόποι τιμωρίας και απομόνωσης ,αλλά χώροι που η πολιτεία και η κοινωνία
πρέπει να δίνει το χέρι στους ανθρώπους ,που για διάφορους λόγους βρέθηκαν εκεί
, κρίθηκαν και υπόκεινται τις συνέπειες.
Προσπαθούμε να αναδείξουμε τις υγιείς δυνάμεις που ο
καθένας τους κρύβει μέσα του και να τις αξιοποιήσει δημιουργικά .Να του δώσουμε
την ευκαιρία!
Η ,με οποιονδήποτε τρόπο, παρουσία όλων σας δίπλα μας , μας κάνει να πιστεύουμε και να σας νοιώθουμε συνοδοιπόρους
στην προσπάθειά μας αυτή,
Πραγματικά μέσα απ’την καρδιά μας σας ευχαριστούμε θερμά.
Χ.Κ.
Διευθύντρια
Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Καλωσόρισμα
Σας καλωσορίζουμε στην 1η Εκθεση Εργων Τέχνης Κρατουμένων
Καταστήματος Κράτησης
Γυναικών Ελεώνα Θήβας.
Σας ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας!
Καθε μιά από μας βρέθηκε για τον δικό της λόγο πίσω απ'τα σιδηροπλέγματα .
Πέσαμε...
και προσπαθούμε να σηκωθούμε κάνοντας το χρόνο σύμμαχο και τον πόνο τέχνη!
Απλώνοντας τα συναισθήματα που δραπεύτευσαν απ'τα φυλακισμένα σώματα κι απ'τα σταματημένα μας όνειρα!
Σας ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας!
Καθε μιά από μας βρέθηκε για τον δικό της λόγο πίσω απ'τα σιδηροπλέγματα .
Πέσαμε...
και προσπαθούμε να σηκωθούμε κάνοντας το χρόνο σύμμαχο και τον πόνο τέχνη!
Απλώνοντας τα συναισθήματα που δραπεύτευσαν απ'τα φυλακισμένα σώματα κι απ'τα σταματημένα μας όνειρα!
Ολα αυτα εκμυστηρευτήκαμε στα πινέλα και σκορπίσαμε με δικές μας πινελιές.
Χάρη σε κάποιους άξιους ανθρώπους που μας έδειξαν και συνεχίζουν να μας δείχνουν εμπιστοσύνη και όπου ο καθενας με το δικό του τρόπο μας κρατάνε το χέρι .Τους ευχαριστούμε.
Και γι αυτό σήμερα λοιπόν μας δόθηκε ευκαιρία να σας πάμε ένα ταξίδι στο δικό μας κόσμο, της δημιουργίας.
Εκεί πίσω απ'τα σίδερα και έξω από τις προκαταλήψεις που βρίσκονται τόσο μέσα όσο κι εξω από την φυλακή ,στο κόσμο!
Κάθε μέρα με υπομονή χανόμαστε στη μαγεία των χρωμάτων γευόμενοι μυρωδιές από τα άγρια ξύλα που ξύσαμε με σκασμένα χέρια!
Με μεράκι δέσαμε τα γυμνά τελάρα με χρώματα του ουράνιου τόξου να χορεύουν στον ρυθμό της τέχνης ,τα ιδρωμένα μέτωπα σκουπίσαμε στα πρόχειρα ρούχα μας γεμάτα με πολύχρωμες πιτσιλιές.
Σήμερα η παρουσία σας μας δίνει δύναμη και χαρά για να προχωρήσουμε ένα βήμα πιό πέρα και μεταμορφώνεται σε χαμόγελο ελπίδας για όλες εμάς.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς και ευχόμαστε να καταφέρουμε να σας ταξιδέψουμε σ'ενα κόσμο χρωμάτων και αισιοδοξίας
Ελπίζουμε και ευχόμαστε οι προσπάθειες μας να ανταμοιφθούν από όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας .
Σας ευχαριστούμε !
Τα κορίτσια του Εργαστηρίου Ζωγραφικής
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Η αφίσα μας
Ανάρπαστη έγινε η αφίσα μας !
Τελευταία στιγμή τυπώσαμε άλλες 500 καθώς σε πολλά σημεία που τις είχαμε αναρτήσει.....
οι αφίσες εξαφανίστηκαν!
Το θέμα της αφίσας είναι αντίγραφο ,που δημιούργησε η μαθήτρια του εργαστηρίου μας S.T και πρόκειται για το φημισμένο έργο του
Γεννημένος στο File της Σκωτίας το 1951 ο Jack Vettriano εγκατέλειψε
το σχολείο στα 16 για να γίνει μηχανικός ορυχείων.
Στα γενέθλια των 21 του χρόνων μια φίλη του χάρισε μια σειρά
ακουαρέλες και από τότε πέρασε ένα μεγάλο μέρος του χρόνου
του στην προσπάθειά του να μάθει να ζωγραφίζει.
Αρχικά ασχολήθηκε με αντιγραφές έργων
Το 1989 αποφασίζει για πρώτη φορά να εκθέσει έργα του.στην ετήσια έκθεση Royal Scottish Academy.Δύο έργα έγιναν δεκτά και πουλήθηκαν την πρώτη ημέρα.
Την επόμενη χρονιά με εξίσου ενθουσιώδεις κριτικές εκθέτει πίνακές του στη Royal Academy του Λονδίνου.Από τότε ξεκινά η νέα του ζωή ως καλλιτέχνης.
Το 1992 το έργο του "The Singing Butler" δεν είχε γίνει δεκτό στην Royal Academy και απορρίφθηκε.
Στις 21 Απριλίου 2004 το αυθεντικό έργο πουλήθηκε στον οίκο Sotheby’s έναντι του ποσού £744,500 (€ 830.000) !!
Το συγκεκριμένο έργο σε πόστερ και καρτ-ποσταλ έχει κάνει τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Αγγλία ,όπου ο Vettriano θεωρείται από τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες
Τα έργα του χαρακτηρίζονται από έναν ρομαντισμό και έναν ιδιαίτερο ερωτισμό και τα περισσότερα παραπέμπουν σε film noir.
Σήμερα ο Jack Vettriano, ζει ανάμεσα στο Fife, το Λονδίνο και την Γαλλική Νίκαια.
Αφίσες θα διατίθενται δωρεάν στους επισκέπτες της έκθεσης
1η Εκθεση-Επιτροπή Βράβευσης- Χορηγοί
Σ' αυτήν την πρώτη μας έκθεση θα υπάρξει και βράβευση 15 έργων με έπαθλο χρηματικό ποσό ,που θα κατατεθεί στον ατομικό λογαριασμό κάθε κρατούμενης ,που θα βραβευθεί .
Τριμελής επιτροπή αποτελούμενη από αξιόλογους εικαστικούς καλλιτέχνες το πρωί της Δευτέρας 29/11 θα αξιολογήσει τα έργα και θα επιλέξει αυτά που θα βραβευθούν.
Τα μέλη της επιτροπής που πρόθυμα προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν είναι : (αλφαβητικά)
1.Αγγγέλου Κωνσταντίνος2.Κόκκινος Αλέξανδρος
3.Μπαράκος Γιάννης
Τα χρηματικά ποσά των βραβείων θα κυμαίνονται από 1000 έως 100 ευρώ και συγκεντρώθηκαν με την ευγενική χορηγία συλλόγων και φορέων ,που πάντα βρίσκονται δίπλα μας και μας βοηθούν με κάθε τρόπο.
ΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ΜΑΣ (αλφαβητικά)
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΔΡΥΜΑ ΛΕΟΝ ΛΕΜΟΣ
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
ΟΜΟΣΠ. ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛ.ΕΛΛΑΔΑ
Τους ευχαριστουμε όλους θερμά !
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Puppies behind bars ( Κουτάβια πίσω από τα σίδερα )
Ο ένας μπαίνει στο κελί του και ο άλλος στο κλουβί του - που βρίσκεται μέσα στο κελί του πρώτου.
Δίνουν ένα εγκάρδιο high five (με δεξί χέρι και δεξί μπροστινό πόδι αντίστοιχα) και πέφτουν για ύπνο.
Αύριο πρέπει να είναι ξεκούραστοι και σε ετοιμότητα στην τάξη, γιατί είναι η σειρά τους να πουν μάθημα.
Να δείξουν δηλαδή στον δάσκαλο που έρχεται μία φορά την εβδομάδα από την έξω πόρτα ότι έμαθαν όσες εντολές υπακοής έπρεπε.
Ξέρουν ήδη 38, τους μένουν άλλες 44, ώσπου να χωριστούν οι δυο τους. Ωσπου να πάψουν να είναι αυτοκόλλητοι 24 ώρες το 24ωρο, ο καταδικασθείς σε ισόβια κάθειρξη και το κουτάβι του.
Οι πιο ανυποψίαστοι τρό φιμοι φυλακών στις ΗΠΑ εντοπίζονται στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, έχουν υγρή μουσούδα και ουρά που κουνιέται με την πρώτη χαρωπή ευκαιρία που θα δοθεί.
Πρόκειται για τα 70 από τα 556 λαμπραντόρ του Προγράμματος «Puppies Behind Bars» («Κουτάβια πίσω από τα σίδερα»). Τα υπόλοιπα σκυλιά της ομώνυμης μη κερδοσκοπικής οργάνωσης μετά την «αποφυλάκιση» τους βρίσκονται (εκτός από 34 που κάνουν μετεκπαίδευση) σε διατεταλμένη υπηρεσία, εφαρμόζοντας όσα τους έμαθαν οι έγκλειστοι εκπαιδευτές τους κατά τους 16 μήνες που τα είχαν πρωί-βράδυ υπό την προστασία τους.
Το πρόγραμμα δεν είναι καινούργιο, όπου να 'ναι συμπληρώνονται 12 χρόνια που «τρέχει», διάστημα ικανό για να κριθεί και να ξανακριθεί η αποτελεσματικότητα του. Χωρίς ποτέ να επικριθεί. Ιδίως το πιο πρόσφατο και ευαίσθητο για την αμερικανική, πατριωτική συνείδηση σκέλος του: η προετοιμασία σκύλων που να μπορούν να διευκολύνουν τη διαβίωση βετεράνων του Ιράκ και του Αφγανιστάν με σωματικά ή/και ψυχικά προβλήματα (ακρωτηριασμένα μέλη, κινητική δυσλειτουργία, διαλείψεις, μετατραυματικό στρες κτλ.). Διότι ως το 2006 τα συγκεκριμένα κουτάβια εκπαιδεύονταν για να εργαστούν ως οδηγοί τυφλών - παιδιών κυρίως - ή ατόμων καθηλωμένων σε αναπηρικό καροτσάκι, ως συμπαραστάτες ανάρρωσης ασθενών, καθώς και ως ανιχνευτές εκρηκτικών.
Η Γκλόρια Γκίλμπερτ Στόγκα, πρόεδρος της οργάνωσης, δεν χορταίνει να διηγείται πώς ξεκίνησαν όλα. Πριν από περίπου δύο δεκαετίες εκείνη και ο άνδρας της αποφάσι σαν να δώσουν στέγη σε ένα λαμπραντόρ, τον «Σαΐτα» («Αττονν»), ο οποίος για λόγους υγείας εξαιρέθηκε από την εκπαίδευση που θα τον έκανε οδηγό ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Με αφορμή το νεοαποκτηθέν κατοικίδιο της, η Γκίλμπερτ Στόγκα άρχισε να μελετά την ειδική ανατροφή που χρειάζεται να πάρουν αυτοί οι σκύλοι: μια γενναία επέν δυση μεμονωμένων προσώπων σε χρόνο, κόπο, λατρεία και χρήμα - περίπου 25.000 δολάρια ανά εκπαιδευόμενο σκύλο.
Τα λαμπραντόρ είναι από τη φύση τους κοινωνικά, υπάκουα, συνεννοήσιμα πλάσματα.
Τα λαμπραντόρ είναι από τη φύση τους κοινωνικά, υπάκουα, συνεννοήσιμα πλάσματα.
Η αρχική ιδέα τού να αναλάβουν κρατούμενοι την εκπαίδευση τέτοιων σκύλων ανήκει σε έναν κτηνίατρο από τη Φλόριδα. Το πρόγραμμα στο οποίο προΐστατο ο δρ Τόμας Λέιν εστίαζε σε σκυλιά-οδηγούς.
To «Puppies Behind Bars» αποτέλεσε την εξέλιξη του, αφού εμπλουτίστηκε με περισσότερες «τετράποδες ειδικότητες». Η Πολιτεία δέχτηκε να εφαρμοστεί σε (ως σήμερα) έξι σωφρονιστικά καταστήματα υψίστης ασφαλείας, ανδρικά και γυναικεία, αφού πείστηκε ότι οι έγκλειστοι θα είχαν οφέλη σε πολλά επίπεδα: να γίνουν πιο υπεύθυνοι, να διδαχθούν τι εστί υπομονή, οι «άγριοι» να μαλακώσουν, κάποιοι να βρουν ένα κίνητρο για να γεμίσουν δημιουργικά τις ατελείωτες κενές ώρες τους, άλλοι να αισθανθούν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν κάτι καλό για την κοινωνία την οποία κάποτε έβλαψαν. Μεγάλα λόγια. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, όχι ψεύτικα.
To «Puppies Behind Bars» αποτέλεσε την εξέλιξη του, αφού εμπλουτίστηκε με περισσότερες «τετράποδες ειδικότητες». Η Πολιτεία δέχτηκε να εφαρμοστεί σε (ως σήμερα) έξι σωφρονιστικά καταστήματα υψίστης ασφαλείας, ανδρικά και γυναικεία, αφού πείστηκε ότι οι έγκλειστοι θα είχαν οφέλη σε πολλά επίπεδα: να γίνουν πιο υπεύθυνοι, να διδαχθούν τι εστί υπομονή, οι «άγριοι» να μαλακώσουν, κάποιοι να βρουν ένα κίνητρο για να γεμίσουν δημιουργικά τις ατελείωτες κενές ώρες τους, άλλοι να αισθανθούν ότι έχουν μια ευκαιρία να κάνουν κάτι καλό για την κοινωνία την οποία κάποτε έβλαψαν. Μεγάλα λόγια. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, όχι ψεύτικα.
Από το 1997 που πήρε σάρκα και οστά το ευγενές όραμα της Γκίλμπερτ Στόγκα, η οποία είχε «βροντήξει» μια νεοϋορκέζικη καριέρα αξιώσεων - ως ανώτερη διοικητική υπάλληλος - για χάρη του, δεκάδες βαρυποινίτες και των δύο φύλων έχουν να λένε για την ευεργετική επίδραση ενός κουταβιού στην καθημερινότητα
Εχει περάσει πολύς καιρός από την τελευ ταία φορά που του έβαλε τις φωνές, αλλά εξακολουθεί να έχει τύψεις. Διότι λίγο ακόμη και θα είχε σηκώσει το πόδι του να το στείλει στην άλλη γωνία. Αλλά δεν το έκανε. Και νευριάζει με τον εαυτό του που δεν του έχει φύγει από το μυαλό το σκηνικό. Και νευριάζει και με εκείνο που ούτε για μια στιγμή δεν του το χρέωσε. Αντίθετα, πήγε αμέσως σουρνάμενο κοντά του, με την ουρά κάτω από τα σκέλια, για να του δείξει πόσο λυπάται που του έφυγαν πάλι τα τσίσα του σε λάθος μέρος. Βρήκε το αναθεματισμένο να εξαντλήσει όλη την κουταβίσια αφοσίωση του σε αυτόν που εκτίει ποινή για ληστεία μετά φόνου. Με τους τραμπούκους στη διπλανή πτέρυγα να τους φωνάζουν «η σκυλονταντά και το ψοφίμι της» και να λένε χυδαιότητες.
Μακρόστενο κελί, λίγα προσωπικά αντικείμενα, μία αφίσα γυμνής γυναίκας στον τοίχο. Και από κάτω ο χώρος που προορίζεται για τον καινούργιο συγκάτοικο. Γένους θηλυκού φημολογείται, παρ' ότι εδώ κατοικούν απο κλειστικά άνδρες. Ξυρισμένα μαλλιά, χοντρή αλυσίδα στον λαιμό, τατουάζ, χαμόγελο ουδέν. Απλώνει τα χέρια για να παραλάβει μια χνουδωτή ύπαρξη ηλικίας οκτώ εβδομάδων. Για τους επόμενους 16 μήνες θα πηγαίνουν παντού μαζί. Με εξαίρεση μερικά Σαββατοκύ ριακα, οπότε η συγκάτοικος θα είναι εξοδούχος. Θα φιλοξενείται οε αληθινά σπίτια για να εξοικειωθεί με τους ήχους της «αληθινής» ζωής. Διότι πώς αλλιώς μετά την «αποφυλάκιση» δεν θα τρέμει από τον φόβο της κάθε φορά που ένα κουδούνι εξώπορτας χτυπά, μια χύτρα σφυρίζει ή το λεωφορείο φρενάρει απότομα; Οχι, δεν θα πρέπει να φοβάται τέ τοια πράγματα, αν πρόκειται να βοηθά τον άν θρωπο με τον οποίο θα τη βρουν συμβατή για να περάσει μαζί του την υπόλοιπη ζωή της.
Μερικοί κρατούμενοι λένε ότι η
φροντίδα των σκύλων τους έχει βοηθήσει
να γίνουν καλύτεροι γονείς.
‘Μαζί τους έμαθα να κάνω υπομονή και να έχω περισσότερη
κατανόηση.Είδα ότι αυτό τελικά μεταφέρθηκε και στην σχέση μου με τον γιο μου ‘λέει
κρατούμενη της φυλακής Fishkill που συμμετείχε στο πρόγραμμα.
«Ο χώρος της φυλακής είναι ένας πολύ
απρόσωπος χώρος. « λέει ο Don κρατούμενος επίσης της φυλακής Fishkill
«Ασχημα συναισθήματα σε καθηλώνουν
στην αδράνεια..
Η κατοχή ενός σκύλου και η συμβίωση
μαζί του στο κελί σε κάνει να νοιώθεις πωςέχεις κάποιον να νοιάζεται για σένα….. που σου
δίνει την φιλία του ….... σ’αγαπά ακριβώς για αυτό που είσαι
H Keica W. λέει: η σκληρή δουλειά είναι η ανταμοιβή μου. Ο εκπαίδευση αυτών των ζώων ικανοποιεί την
επιθυμία μου να κάνω κάτι καλό.Οι κρατούμενοι έχουν συνήθως τόσα πολλά άσχημα συναισθήματα για
τον εαυτό τους. Με τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό, έχουμε την ευκαιρία ν’αλλάξουμε μερικά απ’αυτά.
Αρχικά, οι υπάλληλοι των φυλακών
ήταν μεταξύ των ισχυρότερων αντιπάλων του προγράμματος.
Εξέφρασαν μάλιστα την ανησυχία για
την ασφάλεια των σκύλων και ανησυχούσαν αν οι κρατούμενοι θα μπορούσαν να
δείξουν την αγάπη τους και να τα εκπαιδεύσουν στην πειθαρχία.
Τελικά σήμερα στις φυλακές που εφαρμόζεται το πρόγραμμα έχει βελτιωθεί
σημαντικά η σχέση υπαλλήλων –κρατουμένων
Αλλά και
οι ίδιοι οι υπάλληλοι αισθάνονται καλύτερα και περισσότερο χαρούμενοι στο
σκληρό χώρο της εργασίας τους περιτριγυρισμένοι από τα χαριτωμένα κουτάβια.
.Τη μισή του ζωή έχει περάσει στη φυλακή Fishkill της Πολιτείας της Νέας Υόρ κης ο 33χρονος Ρομπέρτο. Επίσης για φόνο δεύτερου βαθμού. Το λαμπραντόρ που ανέθρεψε δεν είναι πια μαζί του. «Η πρώτη νύχτα χωρίς τη Φράνκι δεν περνούσε με τίποτε» λέει.
Σήμερα την περιμένει στο επισκεπτήριο, θα τη φέρει ο νέος της «μπαμπάς», ο Αλεν Χιλ, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ. Αυτός και η σύζυγος του δεν σταματούν να μιλάνε για το καλό που τους έχει κάνει το συγκεκριμέ νο ζώο. «Μου έδωσε την ανεξαρτησία μου, να κυκλοφορώ μόνος μου ξανά έπειτα από ενάμιση χρόνο, ενώ με βοηθά και με τους εφιάλτες» λέει ο λοχίας. Για να συμπληρώ σει η σύζυγος: «Η Φράνκι έφερε πίσω στους γιους μου τον μπαμπά τους».
Η Φράνκι τα ακούει βερεσέ όλα αυτά.
Εχει ήδη εντοπίσει από μακριά τον Ρομπέρτο και τώρα τρέχει με όλη της τη φούρια προς αυτόν
Σήμερα την περιμένει στο επισκεπτήριο, θα τη φέρει ο νέος της «μπαμπάς», ο Αλεν Χιλ, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι από έκρηξη βόμβας στο Ιράκ. Αυτός και η σύζυγος του δεν σταματούν να μιλάνε για το καλό που τους έχει κάνει το συγκεκριμέ νο ζώο. «Μου έδωσε την ανεξαρτησία μου, να κυκλοφορώ μόνος μου ξανά έπειτα από ενάμιση χρόνο, ενώ με βοηθά και με τους εφιάλτες» λέει ο λοχίας. Για να συμπληρώ σει η σύζυγος: «Η Φράνκι έφερε πίσω στους γιους μου τον μπαμπά τους».
Η Φράνκι τα ακούει βερεσέ όλα αυτά.
Εχει ήδη εντοπίσει από μακριά τον Ρομπέρτο και τώρα τρέχει με όλη της τη φούρια προς αυτόν
H Αθηνά, ο Μωυσής, η Τριανταφυλλίτσα, ο Αττικός και ο Ευγένιος βρίσκονται ακόμη πίσω από τα κάγκελα. Προαυλίζονται δις ημερησίως, κάθονται (δίπλα) στο θρανίο και αισθάνονται τα βλέφαρα τους να βαραίνουν αβάσταχτα πέντε λεπτά προτού σβήσουν τα φώτα.
Φτάνει ο «άνθρωπος» τους να είναι μέσα στο οσφρητικό τους πεδίο.
Φτάνει ο «άνθρωπος» τους να είναι μέσα στο οσφρητικό τους πεδίο.
Στο κουταβίσιο παρόν δεν υπάρχουν εγκληματίες και υποδειγματικοί πολίτες.
Μόνο άνθρωποι με καλές προθέσεις
-αν χαιδεύουν κιόλας πίσω απ'τα αυτιά,ακόμα καλύτερα!!-
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)