Τούτες οι μέρες είναι δύσκολες στη φυλακή.
Θες τα κάγκελα,θες οι γκρίζοι τοίχοι,θες τ'αγαπημένα πρόσωπα που είναι μακριά...
Το χαρούμενο κλίμα των γιορτών εδω είναι βαρύ....ασήκωτο...
Οι εικόνες της γιορτής μακρινές κι οι ώρες σέρνονται αργά ... βασανιστικά
Αυτή τη φορά είπαμε να μην σταθούμε στα δέντρα και στις μπάλες που παραδοσιακά στολίζουν τους διαδρόμους και τους κοινόχρηστους χώρους.
Πολύχρωμα ,γυαλιστερά χαρτιά,κορδέλες ,χάντρες και πούλιες, προσφορές από φίλους εθελοντές
βγήκαν από την αποθήκη και γέμισαν τις πτέρυγες.
Το εγχείρημα δύσκολο, με αμφίβολο αποτέλεσμα.
Ποιός να 'χει τώρα κέφι για κατασκευές και γιορτινά στολίδια.
Κι όμως . Η ψυχή έχει ανάγκη να ξεχαστεί και να ονειρευτεί.
Οι ομάδες των γυναικών στήθηκαν γρήγορα και με μοναδικά όπλα χαρτιά, κόλες,ψαλιδάκια και μπόλικη φαντασία η χαρά της γιορτής πλημμύρισε τις πτέρυγες.
Οι ζωγραφισμένοι τοίχοι απόκτησαν ζωή .Τα φίλτρα της καφετιέρας έγιναν χαρούμενα αγγελάκια κι η τσιμεντένια κολώνα μεταμορφώθηκε σε δεντράκι των ευχών
Τα γκρίζα κάγκελα χρωματίστηκαν με πράσινες γιρλάντες,κόκκινους φιόγκους κι ασημένια αστεράκια.
Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής έκανε κι εδω το θαύμα της.