Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .
Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.
Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .
Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια
2 σχόλια:
Συγχαρητήρια στη Μ. και φυσικά στους ανθρώπους που την υποστήριξαν. Της εύχομαι ένα καλύτερο, πιο φωτεινό και πιο ελεύθερο μέλλον! Και να θυμάται πάντα πως η μόρφωση είναι η μοναδική ανα-μορφωτική δύναμη της καρδιάς και του νου μας!!
Να είσαι καλά Μ.Θ.
Καλή επιτυχία στα επόμενα βήματα! Αφιερώνω σε σένα αλλά και σε κάθε κοπέλα το παρακάτω ποίημα:
(σημείωση: όλα τα ίδιας ποιήτριας είναι όμορφα)
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Συνήθως αρχίζει να παίρνει σχήμα
από μια λέξη
αποκαλύπτεται σ'ένα χαμόγελο
κάποιες φορές στο γαλάζιο λαμπύρισμα από ματογυάλια
σε μια ποδοπατημένη μαργαρίτα
σ'έναν παφλασμό από φως σε κάποιο μονοπάτι
στα φύλλα του καρότου όταν τρεμουλιάζουν
σ'ένα ματσάκι μαϊντανό
κατάγεται από φρεσκοπλυμένα ρούχα
κρεμασμένα στο μπαλκόνι
από χέρια χωμένα στο ζυμάρι
σταλάζει από κλεισμένα βλέφαρα
όπως μέσα από τοίχο φυλακής
από πράγματα από αντικείμενα
από πρόσωπα από τοπία
είναι εκεί όταν κόβεις ψωμί σε φέτες
όταν σερβίρεις λίγο τσάι
το βρίσκεις σε μια σκούπα
σε μια σακκούλα για ψώνια
όταν ξεφλουδίζεις φρέσκες πατάτες
σε μια σταγόνα αίμα από το τρύπημα
μιας βελόνας
όταν φτιάχνεις βρακάκια για ένα παιδί
ή ράβεις ένα κουμπί στο νεκρώσιμο πουκάμισο ενός συζύγου
ξεχύνεται από το μόχθο απ'τη φροντίδα
από την απέραντη κούραση το απόγευμα
από ένα σκουπισμένο δάκρυ
από μια προσευχή που διακόπηκε
στη μέση απ'τον ύπνο
Δεν υπάρχει στα μεγάλα
αλλά σε κάθε μικροσκοπικό πράγμα
που γίνεται πελώριο
σαν κάποιος να έχτιζε αιωνιότητα
σαν ένα χελιδόνι τη φωλιά του
από τη μάζα των στιγμών.
ΑΝΝΑ ΚΑΜΙΕΝΣΚΑ
(Πολωνή ποιήτρια)
από τη συλλογή ποιημάτων "Ξυπνηματα" εκδόσεις Μελάνι, μετάφραση Β.Καραβίτης
Δημοσίευση σχολίου