Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .


Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Μαρτυρία πίσω από τα κάγκελα-1


Μια σειρά συνεντεύξεων από κρατούμενες και προσωπικό παραχωρήθηκαν στην κ.Αγγαλική Καρδαρά (Φιλόλογος-Διδάκτωρ Τμήματος ΕΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών).για την διαδικτυακή της  σελίδα http://aggelikikardara.wordpress.com/
 Αναδημοσιεύουμε την πρώτη συνέντευξη από την σελίδα της κ.Καρδαρά  

  «Μαρτυρία πίσω από τα κάγκελα:
η ζωή μίας φυλακισμένης μητέρας και του ανήλικου τέκνου της» 

Η μητέρα κρατούμενη καταγράφει την καθημερινότητά της στις Φυλακές Ελαιώνα Θήβας, όπου βρίσκεται έγκλειστη, μαζί με το ανήλικο τέκνο της, τα τελευταία 2,5 χρόνια. Μιλάει για το καθημερινό πρόγραμμα της, για τις άμεσες ανάγκες που έχουν σε βασικά είδη, ρούχα, σαμπουάν, ό,τι αφορά τα μωρά, όπως πιπίλες, βραστήρες, μπουκάλια. Τονίζει την ανάγκη άμεσης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τα παιδιά και κοινωνικοποίησής τους.
Εφόσον, το σωφρονιστικό σύστημα επιτρέπει στις φυλακισμένες μητέρες να κρατάνε μαζί τους μέσα στη φυλακή τα ανήλικα τέκνα τους ως 3 ετών, τουλάχιστον πρέπει να προβλέπει την ομαλή παραμονή των παιδιών πίσω από τα κάγκελα, ώστε να μην φτάσουμε ως κοινωνία να «εκδικούμαστε» αθώες ψυχές, παιδιά, για τα «λάθη» και τις «αμαρτίες» των ενηλίκων! Δεν μπορεί ένα μωρό να έχει μία φυσιολογική ζωή, χωρίς ιατροφαρμακευτική μέριμνα, χωρίς τα βασικά είδη για τη σωματική και ψυχολογική του ανάπτυξη, όπως γάλα, μπουκάλια, βραστήρες, παιδική χαρά κλ.π. Η εν λόγω κρατούμενη θίγει ένα τεράστιο ζήτημα με ποικίλες προεκτάσεις, το θέμα της παιδείας όσον αφορά την πρόληψη της εγκληματικότητας. Μήπως και μέσα από αυτήν τη συνέντευξη πρέπει να προβληματιστούμε για πολλά καίρια ζητήματα; Μήπως έχει έρθει η στιγμή, ως ενεργά μέλη μίας κοινωνίας, να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω ή θα ανεχτούμε την οπισθοδρόμηση για μία ακόμα φορά;

 Ολόκληρη η συνέντευξη  ΕΔΩ
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)