Ημερολόγιο Φυλακής.
Όπως Ημερολόγιο Καταστρώματος.
Σαν ένα πλεούμενο που πότε αρμενίζει σε γαλήνια νερά και πότε παλεύει σε τρικυμισμένες θάλασσες
Μ’ επιβάτες που δεν ονειρεύτηκαν πότε αυτό το ταξίδι και πληρώνουν ακριβά το ναύλο του.
Κι ένα πλήρωμα που παλεύει πάνω στα κατάρτια ,κάτω στ’αμπάρια , πίσω απ’τη τιμονιέρα να κρατήσει ίσα τη ρότα σ’ένα ατέλειωτο ταξίδι χωρίς λιμάνι μα μ’ένα προορισμό.
Όταν για κάθε επιβάτη σημάνει το τέλος του ταξιδιού μια άλλη μέρα να ‘χει ανατείλει για τον καθένα .


Σ’αυτό το ημερολόγιο γράφουν όλοι.
Καπετάνιος, πλήρωμα μα κι επιβάτες.
Γράφουν τις σκέψεις τους, γράφουν τον πόνο τους ,γράφουν τις λύπες τους ,γράφουν και τις χαρές τους.
Σ’ένα ημερολόγιο που μέχρι τώρα ήταν διπλά αμπαρωμένο μ’αλυσίδες και λουκέτα,
κρυμμένο σ’ένα σκοτεινό αμπάρι.
Που δεν έπρεπε να το δεί κανείς.Ούτε ήλιος ,ούτε μάτι ανθρώπου.
Γιατί ήταν λέει γραμμένα εκεί πράγματα φοβερά ,που τρομάζουν αυτούς που τα διαβάζουν.

Μα εκείνοι που το γράφουν νομίζουν αλλιώς .
Κι αποφάσισαν να σπάσουν τα λουκέτα και να τ’ανοίξουν στο φως
Να φτάσουν μέχρι τ’αμπάρια του ήλιου οι ακτίνες και να τρέξουν στις σελίδες τα μάτια των ανθρώπων.
Για να δούν όλοι αυτό το μυστικό καράβι που πλέει πλάι στο δικό τους ταξίδι .


Με τα παραπάνω λόγια θέλουμε να γράψουμε την πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας.
Του ημερολόγιου μιας φυλακής γυναικών .
Όχι εκείνου που γράφει η Διευθύντρια σημειώνοντας τα σημαντικά- ασήμαντα της ζωής μιας
φυλακής και κρατάει στο συρτάρι του γραφείου.
Μα εκείνου που το γράφουν όλοι.
Διευθύντρια, υπάλληλοι και κρατούμενες.
Για όσα συμβαίνουν ,για όσα σκεφτόμαστε ,για αυτά που θέλουμε για να κρατήσουμε τη ρότα.
Το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία.
Εδώ μπορείτε να μας γνωρίσετε.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας αποκλεισμένο και παρεξηγημένο ζητάει να βγει απ’τα σκοτάδια και να πάρει την θέση του δίπλα σας.
Γιατί τα μέλη αυτής της μικρής κοινωνίας θέλουν και πρέπει να είναι δίπλα σας .
Ετσι κι αλλιώς ανάμεσα α'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να υπάρχει ένας φίλος ή ο γείτονάς σας.
Ανάμεσα σ'αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είναι η γυναίκα σας ή ακόμα και το παιδί σας.
Αντί εισαγωγής
Από την διευθύντρια

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Ενα bazaar με πολλά χαμόγελα

                                                

Aναδημοσιεύουμε από το Ξεblogάρισμα

 Όλο το ξεblogάρισμα το προηγούμενο σαββατοκύριακο βρέθηκε σε μεγάλα κέφια, το κλίμα ήταν εξαιρετικό, ο χώρος -αν και περιορισμένος- είχε τη δική του μαγεία κάτω από το βράχο της Ακρόπολης, οι αντιδράσεις του κόσμου που μας επισκέφθηκε ήταν συγκινητικές: πιτσιρίκια που μας άφησαν τα βιβλία τους για τις φυλακές, μια γλυκύτατη ηλικιωμένη κυρία που ήρθε από του Παπάγου όταν άκουσε για μας στο ραδιόφωνο, μια δυναμική ομάδα μαμάδων-μπλόγκερς από τη Θεσσαλονίκη που ήρθε να μας γνωρίσει από κοντά, άνθρωποι που κατέβηκαν στην Πλάκα από κάθε γωνιά της Αθήνας για να αφήσουν τις προσφορές τους και να ενισχύσουν το μπαζάρ μας, αλλά και τουρίστες που βρέθηκαν τυχαία εκεί  και στήριξαν την προσπάθειά μας.

                                                    
Δίπλα μας το εργαστήρι των φυλακών με την ακούραστη κ. Πόπη και τα καταπληκτικά έργα των κοριτσιών, αλλά και οι εθελόντριες της Επανόδου μαζί με αποφυλακισμένους που αναζητούν και παλεύουν για μια δεύτερη ευκαιρία επανένταξης στην κοινωνία και την αγορά εργασίας.

Πολλά - πολλά χαμόγελα, αγκαλιές, συγκίνηση, τσιπουράκια, ο εξαιρετικός πάγκος του καφέ μας με τα υπέροχα εδέσματα, οι άνθρωποι που ήθελαν να ενημερωθούν για τις συνθήκες στις φυλακές και να βοηθήσουν και μαζί η δική μας αγωνία να πάει καλά το μπαζάρ για να ολοκληρώσουμε το έργο της παιδικής χαράς.


                                         

Τελικά όλα πήγαν μια χαρά, παρά την κρίση και το δύστροπο καιρό του Σαββάτου και το βράδυ της Κυριακής μια μεγάλη ανθρώπινη αλυσίδα φόρτωσε το φορτηγό με τα κιβώτια με τις προσφορές...

Στο μυαλό μας κρατάμε τα χαρούμενα πρόσωπα, τις δυνατές στιγμές που ζήσαμε, αλλά και μια κουβέντα μιας ηλικιωμένης κυρίας που για πρώτη φορά στα 80 της χρόνια ασχολήθηκε με τον εθελοντισμό προσφέροντάς μας τα γλυκά της για τον πάγκο του καφέ: "σας ευχαριστώ πολύ που με κάνατε να νιώσω χρήσιμη".


                                          

Σας ευχαριστούμε κι εμείς με τη σειρά μας για τη συμμετοχή σας, την ευαισθητοποίησή σας, για τα καλά σας λόγια, τις προσφορές σας, την καλή σας διάθεση. Ακόμα και μια καλή κουβέντα είναι σημαντική στους δύσκολους καιρούς που ζούμε κι αυτό που μετράει είναι να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι... Στις δυσκολίες θα ανταπεξέλθουμε όταν είμαστε αγαπημένοι, ενωμένοι, δημιουργικοί και με το βλέμμα στο συνάνθρωπο. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία.

                                         

                                         

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)